6 Mart 2012 Salı

Noksan







Noksan


***




Bazen,
Arada sırada,
Hatta sıklıkla,
Sensizlik düşüncesi geçiyor aklımdan...
"Sen olmasan ne yapardım?"
Sen olmasan, ben olur muydum?
Bu şiir, bu kağıt, bu kalem
Herşeyin ötesinde;
Bu kalp böyle hissedebilir miydi?


Noksan...
Atışı, bakışı, yarısı...
Hep noksan kalırdı kalbimin...


270 gün önce geldin,
Tüm noksanlıkları gülüşünle doldurdun,
Alnıma kaderini yazdın,
Sonra bildiğim tüm gerçekleri bir an da unutturdun...
Oysa ben,
Hem yalnız hem yanlış bir hüzün saklamıştım içimde,
Kimselere açamadığım,
İnci gibi sakladığım,
Güzel hüzünlerim vardı benim.
Ama unuttum!


Adınla başladığım tüm hayalleri kalbime yazdım,
Kaç yanlış bir doğru götürürdü Sevgilim?
Ben sende tattığım bütün doğrularımda
Yanlışlarımı sildim,
Yalnızlığımı sildim,
Benliğimi sildim,
Tek hecede sana geldim.


Üzüldüm, bittim, dağıldım, yıkıldım dediğim her ana gülüşünü ekledim,
Kirpiklerinden aktım hayata...
Ve yeniden doğdum işte,
Anlasana!
///
Bu işte bir "aşk" var Sevgilim!
Bu işte bir "yalnızlık" yok!
Bu işte bir "sen" varsın!
Çünkü ben yokum bende,
"Sen" kadar...


Ƥҽℓᶖɳ õ.
On3.2.2Bin12

2 yorum:

  1. şiirin konusunu kendime çok yakın hissettim...

    YanıtlaSil
  2. Şiir hissetmektir...

    Hissettirebildiğim için mutluyum, çok teşekkürler. :)

    YanıtlaSil