Aşk, Sözleri Doğurur!

---

Aşk, Sözleri Doğurur!

Kadın:
-Şimdi gecenin ortasındayız…
Her şey bana ellerin kadar uzak. Gözlerin var, bilirim… Rengi doğar kışıma, güneş gibi… Dünyanın en kutsal rengidir, yeşil… O da gözlerindedir! Uzanamam, tutamam, tutunamam dalından fakat bilirim sevdiğim o bir çift mercan, o bir çift yazımın kışı nasıl da kavurur kendi ateşimde beni…

***

Adam:
-Şimdi gecenin ortasında saçlarını düşlerim…
Sırça köşkümde tenin tek kentim. Ulaşamadığım, yürüyüp yolunu bulamadığım, çıkmaz sokaklarım belki bir gün… Bir gün kavuşturur ve gözlerimin yaşı değer tellerine saçlarının… Buluşur, karışır, bir olur yaşımın sızısı ipeklerinde kirpiklerinin.

***

Kadın:
-Şimdi keşfedilmeyi bekler yaralarımın kabukları bir gram merhem için hadi sür sevgini… Yalvarırım, sür denizinin tuzunu, yak beni. Aşk yanmaktır hem unutma ki… Bir yürek sevgiye mahkum edilmişse mutlak müebbeti yemeli, ki ben yakmak isterim gözlerinde sonsuzluk ateşini…

***

Adam:
-Şimdi ben senin kokundan mahrum, uzakta bir sahil kasabasında toplamaktayım çakıl taşlarımı. Adını yazacağım, göklere. Saçlarını düşleyeceğim sonra kayboluşumuzu. Gözlerinin gözlerime değişini ve boğuluşunu… Sonra biraz perişanlık, biraz özlem, biraz nefret duyacağım… Söz, sabaha karşı yine sana aşık olacağım.

***

Kadın:
-Sevgili kendimi kaybedişim bu yok oluşum, bu yok oluşa tanıklık edişim… Neden?

***

Adam:
-Sevgili yarın bendedir, yarın gölgemde asılı kaldı… Sen, en derinimdesin. Gözlerimde… Ve kimse değmeyecek rengine, heybemde ahenkle gülen senden başka biri!

***

Kadın:
-Sevgili aynamsın… Hüznümü izleyişim, bu siyah-beyazlığım, yüzyıllardır tanıklık ettiğim bir krallıksın sen ve bu düzen sana göre değil…

***

Adam:
-Eğer bir gün vuracaksam kıyıya ve batırılacaksam en karaya, çarpacaksam sert kayaya senin mihrabında olmalıyım… Senin huzurunda, ellerinle tuttuğun kasırgalarımın arasında… Uyuşmuş parmak aralarının arasında olmalı ellerim… Ve öyleki ölümüm bile senin teninden, saçının tek bir telinden olmalı sevgilim…

Ƥҽℓᶖɳ õ.
21Üç2Bin11