Leyla

***

Leyla




Karanlıktı,
Kirli duman gibiydi
İçimde hissettiğim, genzimi yakan
Özlemin…

Farkındalığım uyanmamışken henüz
Ve bütün sahil kentleri uykusundayken denizin
Sen, Bir o kadar masum
Bir o kadar özgürken
Güldün…
Durdu, sustu,
Bütün gülüşler ardından…
Ki hepsi feryat etmişti o güne dek güldüklerinden…

Hissetmek yalnızca dokunduğunda sıcağa değildi, elini çekmek;
Biraz da korkmak
Ürkmek bir şeylerden…
Ve dibine kadar vurmaktı teninde sarhoşlaşmak aşk adına…

Günahları doğurmaktı yeniden küllerinden,
Fısıldamaktı kalbine usulca .
Cesurluktu sevdiceğim, sessizliğinin…
Düşmanlık beslediğim, kinlerini büyüttüğüm bütün aşkların sayfasını çevirmekti

:

Kaçmamak icap eder boyunu, sen’ini aşan bir aşktan
Emek,
Yürek gerek…
Sen, şahım!
Gitmeyeceksin, biliyorum…
Ben bu yüzden büyük konuşuyorum,

Seni seviyorum…

Ƥҽℓᶖɳ õ.
1.10iki.İkibin10