12 Haziran 2011 Pazar

Dün//


Dün, yordu hayat beni…
Dönüşü olmayan yollar kadar.
Ve ben son kez kıyısındaydım “son”un!

Her şey mümkündür, mümkünümüzdür…
Sen, yürümesini bilmelisin çakıl taşlı yollarda,
Şans oyunu değil ki bu!
Hayat her zaman düşeş değil, can…
Zar tutmasını bilmelisin kimi!

Ama sen yorulma!
Sen yorma yüreğini ucuz oyunlarla!
Evet, geciktim biraz.
Bir durak “düşüncesizlik” kadar…

Yenilme,
Sen yenilme hayata!
Zindanlarına göm hataları,
Ve hatırla adı “yalnızlık” olan düşleri…

Şimdi elimde kucak dolusu “aşk” getirdim notalarımla, fısıltılarımla, kelimelerimle, duygularımla, yüreğimle…
Can yeleğim,
Bırakma!
Denizlerimiz vurgun olur…
Yokluğun, isimsiz…
Ve ben bir ad kalırım geride, içi boş!


Ƥҽℓᶖɳ õ.
Yirmi1.On1.'On

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder