Kelebek

***

Kelebek



Oysa ben portmanto da asılı bıraktığın kalbindim,
Sen her şeye rağmen çekip gittin o kapıdan dışarı.
Gözlerin komodinin üstünde kaldı
Ben uykusuz kaldım.
Geçmiş kadar derin, girdap ve milyonca yıl ötesinden
Söylesene
Bütün piş’manlıkların ardından ne gözle, hangi yüzle bakabilirsin içime?
Ruhunu koridorlarda kaybeden bir bedensin sen!
Ve bedelsin bütün günahlara, kırkı çıkmamış sevapların ölümüdür tırnaklarına sıkışmış tenimin teri…
Mermerler arasında gömülü kalan ayak izlerimdir
İzlerimdir, gelmeyecek olan ve zamanı alamadığımız gibi geri…
Şimdi kül olur ben geçsem o yollardan…
Yol’suzluklar, tuzak olur, isyanlar büyür sonra…
O kapıyı çek son kez dışarıdan ve vur en çelik kilitleri
Lüzumu yoktur konuşmanın
Nerden bakarsan bak boştur da aslında
O sebeple;
Güneşe vur kendini,
Yan, yak kimi.
Yas tutma morg da son kez gördüğün bir “aşk”ın yüzü için
Çünkü O ki, gitti çoktan gününü doldurmuş kelebek gibi…

Ƥҽℓᶖɳ õ.
On5.On1.'On