NefeS..

Gözlerimi neden o taraftan alamadığımı anlıyorum şimdi.

Aşkımızın tam kıblesindesin sen...

Uzakta bir caminin minaresinde gözlerin, ellerin

Ardında ışıklar yatıyor. Uyuyakalmışlar.

Ben biliyorum sen oradasın; Nefes alıyorsun.

Mutlusun da üstelik.

Gamzeni goruyorum.

Saat ilerledikçe biraz küçülüyorsun. Işıklar azalıyor giderek.

Ve ben artık senin sadece o ışıklar altında nefes aldığını biliyorum.

İnan gözüm yok benim.

"Sen nefes aldığın sürece ben varım" diyemem ama.

Bu attığım en büyük yalan olur.

Biliyoruz biz aslında. Şimdi ben sensiz nefes alabiliyorum mesela.

Ama ne nefes.

Bildiğimi söylemek kendime en kolay yol.

Senin bensiz nefeslendiğini ve her nefeste yenilendiğini bilmek ise en büyük acı.

Kızıyorum, biliyorum bencillik bu, bizcillikte denebilir.

Günahımı koynuma saklıyorum.

Sen hiç öğrenemeyeceksin.

Koynumda büyüteceğim sen yeni aşkları büyütürken ben devam edeceğim acılarımı beslemeye.

Gitgide aşk ölecek geriye sadece bana sızısı kalacak.

Ƥҽℓᶖɳ õ.

7.Haziran.2Bin10 / 22:37