Şizofrenik.

Sen ne vakit aklımın sahibi olmuştun, Aklımla yanyana oturuyordunuz.

Kalbin sahibi olalı çok zaman geçmişti.

Bu yüzden aşk, mantığı cebine koymuştu..

Ve elden düşme sevdalar geçirmiştik,

Zamanı erken yaşanan.

Erken kundaklanan.

Sularımıza hiç karışmazdı kirli atıklar.

Öyle inanmak istemiştik oysa bilmiyorduk, 

İlk günden el sallıyorduk ben bana, sen sana..

Değişmek - değiştirmek her yiğidin harcı değil-miş sevgili.

İntihar ettirdik biz, bizi.

Ben kendime bir Juliet. Sen bir Romeo çizdik..

Yakışmıştı zira.

Bu dünyada verilen en iyi intihar süsüydü.

Aşk adına.!

...

Ne kadar davranabilirdik olmayan birileriymişçesine?

Ne kadar giderdi bu öykü?

Bir istasyonda zamanlı bir vedaydı.

Elden düşme değildik.

Ama biteceğini bilerek başlamamış mıydık?

Bütün dizeler bizim bitişimizi izliyordu, dizilmiş sıraya.

Sarıldık.

Asla olmayacaktı bir daha.

Biliyor gibiydim.

Anlamsız bir gaile ve yaş sürüklüyordu beni.

Senden uzaklaşıyordum bu beni hem benden hem senden alıkoyuyordu.

..

Aşk mayıştı şimdi, derin uykuda.

Dizelerim ve ben ruhun tınısına katıştırılmış bir zehir gibi püskürtüyoruz, seni.

Saklıyoruz anıları köşe bucakta.

Tozlu raflarda..

Kimse dokunamayacak, ruhuma kimse giremeyecek.

Ve kimse beni sen yapamayacak.

Her türkü ve ağıt sana yazılacak,

Bu leke kalbimden hiç silinmeyecek.

Bütün hayat sana senfoni yapacak.

Soysuzca seveceğim işte,

Devamı getirilmemiş bir serüven çizeceğim içimde,

Hepsi bu

...

Ƥҽℓᶖɳ õ.

On3.6.2Bin10 / 23⁞45