3 Mayıs 2011 Salı

Aşk Çarpması..


Kapanmış kapıların ardında kalmıştım bir ben,
Sessiz, ıssız, köhne bir ev içinde kendiyle baş başa.
Yorgun bir savaşçıydı yüreğim,
Vazgeçmiş, bitik.
Sonbaharda kurumuş yerdeki yaprak parçası kadar yenik,
Kırılmış..

Günler sonra güneş açtı,
Penceremden, o kör, köhne penceremden ışık girdi içime.
İçimde bir oda, oda da sen var oldun.
Perdelerimi açtın,
Ruhuma nefes verdin.
Sakinliğime neşe!

Biz kalabalıkta kaybolan iki yalnız olmayı kabullenemedik,
Biz kalabalığı paylaşabilen 2 çift yürek,
Tek yürek olduk zamanla.
Bazen kalpteki ritim,
Ve ramak kala vazgeçişe sen “aşkın” öteki adı oldun adeta…

Şimdi elimden tut,
Beni sana götür,
Beni taşı kalbine…
Ve yaz günü başımıza nasıl güneş çarparsa, her mevsim çarpsın aşk kalbimize…


Ƥҽℓᶖɳ õ.
Yirmi8.9.10

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder