Yüreğimi ısıtan bir yün kazaksın sen.
Papatya da seviyor-sevmiyor yaprakları arasında yaşadığım ikilemken;
İki'lerimi tek'e düşüren…
Gitgide sarhoşlaşıyorum bu sevda da,
Ve giderek daha da kıvam alıyor içimdeki sen.
Karalarım…
Yağmurdaki yağmur taneleriyle paklanıyor.
Ellerin, yağmurum oluveriyor.
Bir zaman sonra onemli olmuyor, aynada gorduklerim,
Çünkü sen artık onun ardında kalıyorsun…
Bil ki uyanmayacağız rüyadan, kavuşmadan.
Seyredeceğiz üstelik denizdeki o saf dalgaları,
Yüzüme estikçe bileceğim, rüzgârım sensin!
Rüzgar ve yağmur yetmeyecek…
Biz iklim olacağız aşkı yaşatan!
Ƥҽℓᶖɳ õ.
Yirmi8.9.10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder