Şair Haklı...

***

Şair Haklı...


Şair haklı… "Kişi, yarası yarasına denk olanı sever"miş!

Marifetimiz bir aşka ölümlerden ölüm beğendirmek değildir de nedir?
Marifetimiz o muazzam mutluluğu yarım yamalak yaşamak değildir de nedir?
Biraz acımak, acıtmak, kazımak ve sonra örtmek değil midir üstünü o kırık düşlerle!
Düşleri kelamlarla süslemek, sonra o kelamları asmak değil midir?



Şair haklı… "Bana bitmeyen bir şey söyle bende doğruluğuna inanayım"!

Söylesene, neyi tüketmez insan?
Ve ne zaman ulaşamazsa bir şeye o kadar kıymet bilir, aşk için ulaşılmaz mı olmak gerekir?
Çok açmamalı mı yüreğini sevdalı?
Yoksa umursamamalı mı geçip giden yılları?



Şair haklı… "Hayat tekrarları sever"!

Şimdi, şu sokakta, insanlar başka başka yollara akıyor,
Zaman geçiyor ve aslında hep tekrar ediyor…
Kanıyoruz, kandırılıyoruz, aldatılıyoruz…
Biz hep zamana yeniliyoruz!



Şair haklı… "Ben sende bütün aşklarımı temize çektim"!

Ve bazen umarsızca yalvaran bir sokak çocuğunun gözlerinde görürsün umutlarını…
Tam bitti derken, noktayı koyacakken ve hiç nefes almazken bir ihtimal çıkagelir.
Asar korkularını kapının girişine, bir tutam mutluluk sunar hayatı pahasına…
Her şey senin elinde, istersen yırt at o defteri, karala ya da
Ama;
Hani şair der ya: "Aşk’a kapılarını açtığın zaman acılar giremez diyemezsin"!
Diyemezsin işte…

Ƥҽℓᶖɳ õ.
30.8.İki1000.On1