Ve 9

***

Ve 9



Ve artık kelimelerim dökülür, hayatlar dinler …
Bir hikaye nasıl başlarsa oyle biter derler,
Yalan…
“bir var, bir yok” gibi hikayeler ansızın başlar…

Var, vardır.
Omzunda, bileklerinde, yüreğinde hissedersin…

Yok yoktur.
Sen ne kadar düşünürsen düşün o hep hiç’likle kalacaktır…

Ve senin bir yanın hep buruk…

Hikayeler böyle başlar işte
Anlamazsın sen,
Anlatmak istediklerimi…
Hepsi volkan gibidir, patlamaya hazır yanardağ.
Neyin nereden geleceğini bilemezsin
Dilinin ucuna gelmeyen şeyler kalbin kıyısında yüzer
Med-cezirler sürükler başka limanlara
Her şeyi yaptığına dair emin olduktan sonra…
/Kimi şeyler:
Geçmiştir…
Geçmiş, ellerinden uçan bir kuş gibi özgürlüğe kanat çırpar
Sen sapanınla yakalamaya, vurmaya çalışsan da nihayetinde kuş kafesinden çıkmıştır!

Ve sen darmadağın olan düşleri derlesen de kayıptır şehirlerde
Cami avlusunda bırakılmış bir hayal duydun mu sen hiç?
Hem öksüz hem yetim!
O bendim…
Ben,
Beni terk ettim…

Ƥҽℓᶖɳ õ.
01/On1/On