Şerefe!

Buradayım,

Görüyor musun?

Kucağımda da biriktirdiğim geçmişim var.

Sırtlandığım zamanında.

Ama şimdi bak avuçlarımda, uçmayı bekleyen kuş gibiler.

Özgür…

Oysa ki ben yaklaşmıştım cehennemin kapısına.

O günahkar o illet aşktan sonra.

Vicdan azaplarımı, azad edip kollarımı yavaşça açtım.

Gördün mü?

Artık gitti acılarım…

O çok eskilerde yapılmış hataları dışlayarak,

Ceplerime mutluluk doldurarak,

Imkansızlıkları unutarak.

Ben buradayım.

Olması gerektiği gibi…

Ben,

Kendime kırılmış aynalardan bakmıyorum artık.

Pürüzsüz ve net..

Ve yıkadım o ölü aşkı.

Gömdüm göğe…

Bamb’aşk’tayım.

Anlıyor musun?

Yüzleş benimle, neyi anımsatırsın ki acıdan başka.

Başla o zaman.

Başlayabilir misin riyakârlığa?!.

Otur karşıma,

Yeni ben ve sen için

Eski hükümler için

Uzerimize emanetçe oturtulmuş aşk kavramı için

Haydi son kez: “Na zdorovje”…

Ƥҽℓᶖɳ õ.

On9.9.İkiBin10