Senden Sonra...

Senden Sonra...



Siyah-beyazlaşmış hayatlar ertesinde uyandığım bir gün gibiydi senin sözlerin,
Ardından sesin,
Ardından dokunamadığım tenin…
Beni girdaplardan çıkaran “ip”tin sen…
Beni göklere çıkaran “merdiven”…
Beni hayatla “bağ”layan…
Şimdi ben ne söylesem biraz eksik, biraz yarım, biraz az…
Çünkü ben ellerine dokunamadım ki,
Çünkü ben hiç kalbine yakın olmadım,
Çünkü ben seni şarkılarda buldum yalnızca…

Sen’den önce yorgun kelamlarım vardı benim.
Sağanak yağmura tutulmuş gözlerim…

Sen geldin….
Sesime ses kattın,
Can’sız bedenime ruh,
Ve gözlerime, şeffaf gözlerime renk verdin!
Ahh bilsen,
Anlatabilsem keşke…
Hepsi o kadar yetersiz ki…
Sesinin bendeki anlamı için, o kadar az…

Bir daha görmem dediğim rüyalarım vardı benim.
Kabuslarında boğulmuş bilinçaltım…

Şimdi…
Belki tamamlayabiliriz biz,
Eksik, yarım, az’lıkları…
Yanabiliriz de…
Büyük yanılsamalar yaşayabiliriz de…
Ama ben isterim yıldız yağsın göz’yüzümüzden kalbe.
İşte bu yüzden, sırf bu yüzden
Ben,
Kilometrelerce öteden “tamam”lanmak isterim seninle.
Ve doğurmak “aşkı” yeniden kısırlaşmış kalpte...

Ƥҽℓᶖɳ õ.
20Yedi/On/On