Araf
Herkes gibi, herşey gibi, yoldaki bir silüet gibi...
Hatırlıyorum seni,
Hayatıma dokunmuştun parmak uçlarınla...
Saçlarıma değmişti yakıcı dudakların...
Şimdi...
Ne farkın kaldı diğerlerinden?
Ne cesaretim kaldı ne de beni daima dik tutan gururum...
Kırıldım, inceldim, koptum...
Bilediğin yerden!
Oysa,
Herşey başkaydı.
Senveben.
Evet araya hiçbir şey girmeyecekti
Özlem ve sevgiden başka!
Ama tıpkı küçük bir çocuğun gözyaşları gibiyiz şimdi
Ardı arkası kesilmeyen..
Nasıl bu kadar yıpranabildik?
Nasıl bu denli parçalanabildik biz?
Hani ağlarken bile gülecektik?
Hani hüzünlerimiz sadece hasretten olacaktı...
Tanrının bana dünyada sunmuş olduğu o cennet ellerin,
Çok mu uzak şimdi?
Kalbim,
örselendi..
kırıldı..
Ama sen, sen her yaranın ilacısın.
Şairin dediği gibi,
"Sen hem yarasın, hem ilaçsın..."
Bir öpsen, bir tutsan ellerimden dünya benim olacakmış gibi.
Güneşi yakalayacakmışım gibi.
Hadi gül biraz, hadi...
Gül de, arafta bırakma beni!
Pelin Ö.
20Sekiz.Sekiz.2BinOn2
canım harikasın çok güzel olmuş ellerine sağlık..
YanıtlaSilTeşekkür ederim pamuğum.. Okuyan gözlerine sağlık :)
Silwaoww sen de ne cevherler varmış canım benim yaa, maşallahh çok beğendimm..
YanıtlaSilBeğenmene çok sevindim parisimkom. :) Çook eskilerde aslında tüm şiirlerim kayıtlı burada..
SilHayatımın 2. nüshası gibi... :))
hımmm bunu yeni yazdın ama di mi.
YanıtlaSilaraftan çabuk çık hadi.
:)
Evet yeni yazdım. :)
SilAma şiirde sadece yaşananlar yazılmaz bazen yazarken yaşarsın. Sadece. Hepsi bu :)