Ve 3.

Ve ben vazgeçtim.

Kurduğum hayal dünyası toz-duman.

Beden imparatorluğumda,

Bütün kromozomlarım yarım-eksik şimdi.

İçimde bir virüs,

Kemiriyor kalbimden tut; damarlarıma kadar.

Şuurumda belli belirsiz bilinmezlikler,

Mantık-aşk çatışması.

Şakağım avuçlarımın arasında,

Bağırıyor muydu bana yoksa duymak istemiyor da bu yüzden mi sıkıştırıyorum ivme ivme.

Edebiyatımın bütün özneleriyken.

Anlam yüklemeyi unutup, herşeyi sen kıldığım.

...

Takviye almalıyım.

Ruhuma nota katıştırmalıyım ve durmaksızın atmalıyım bu öfkeyi. Ama susarak ama delicesine bağırarak.

Ahenklikten bi' haber olmuş düşüncelerimle.

..

Mutlu Son.

Aşk, terk etmiştir acıyı.

Ƥ.õ.
Mayıs.2Bin10 | -⁞-