2 Mayıs 2011 Pazartesi

P'ol-yanma


Bugün seni bir martının kanadında gördüm,
Özgürlüğe aşıktın
Hesapsız gitmelerin,
Faturası kesilmemiş aşkların,
Bilinçsiz susuşlarınla hatırladım.
En çok aklımın mısralarında özgürlüğün yatıyordu.

Avuçlarımın içinde sarıp sarmaladım kalbini,
Bilmezdim o zamanlar sen ki maruz bırakılmıştın sevilmeye
Ben tarafından.
Yüreğin ellerimdeydi, bütün kudretim sendendi.
Kabullenemedim bizsizliği;
Sendeki bensizliği.
Oysa ben inandırmıştım bu masal'a kendimi hattâ kandırmıştım fikriyatlarımı.
Kalbindeki iktidarımı....

Sonra, çok çok sonra...
Günler sonra o hiç çıkmayan düşüncelerin ağızdan, çıkıverdi.
Ardından büyük itiraflar saçıldı yerlere.
Odam sırlarınla darmadağın ve yıkık döküktü.
Evet, sen en çok özgürlüğü özlemiştin.
O küçük yüreğinle uçmak, bilmeden özletmek kendini.
Halbuki ben biliyordum yapacağını, böyle.
Aptallıktı, kendimi kandırdım anlamsız ve gereksiz yere.

Eğer merak ediyorsan. 
Özledim bilmelisin,
Ya da bilmemelisin..

En iyisi mi sen devam et yaşamına ve hakkını ver bensizliğin ki 'iyiki' diyesin.
Başka elleri tutarken ve ısıtırken avuçlarını ben mutluyum.
Senin mutlu olduğunu bilerek.

Ha unutmadan,
Özgürlük bu gece yarısı 00.00 de kalkıyormuş bulutlardan..
Çok bekletme, özlemiş seni.


Mayıs.2Bin10 | -⁞-
Ƥ.õ.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder