Dur'Ak

Dur'Ak

Kaygı taşımıyorum artık geleceğe karşı,
Benliğimi taşıyorum üzerimde,
Taşıyorum ben bende,
Artıyorum git gide…

Mırıldanıyorum içime
Kabul ediyorum gördüğüm şey aynada senden başkası değil,
Senden doğmuş bir “ben”..
Koşulsuz, umarsız, yabancı!

Sesin bir fısıltı, bir yankı gibi doğdu günüme, geceme
Ve dolsun daha da ömrüme…
Her bir zerremde umutlarınla doğmayı,
Sadece kederlendiğimde yanımda olmasan da başımı omzunda hissetmeyi
Öğrenirim ben.
Öğrendim de zaten..

Pardon
Şu durakta inebilir miyim?
Hep o fallarda çıkan yoluma vardım,
Aşk’a geldim ben...

Ƥҽℓᶖɳ õ.
11/On/10