Bağımlılıklarımız

Yeni güne açan bir çiçek kadar masumduk doğarken,
O kordon bizden koparılırken,
Henüz melekken.
Anne sıcaklığı, anne şefkati eskimeden
Yediverenlerce açmak bir sabaha ve uyanmak,
İpe asılı günahlarca…
Saklı yaşamları bir dumana sığdırmak,
Büyütmek öylece,
Acizlik değil mi sizce de?
Karalanmış damarlar eşliğinde hayata göz kırpmak bile bile ölüme lades mi?
Yemyeşil iklimleri kışa çevirmek
Ve zamansız biten baharlar gibi hayata veda etmek mi alışkanlıklar?!
Ruhu inzivaya çekip dinlenmek mi?
Bu bir azap,
Bu bir kaos.
Ve bu insanın kar tanesi kadar masum yaşamına büyük bir yası sığdırmasıdır.
Tanrım!
Sen bizim çarpıklaşmış insanlar içinde boğulmamıza izin verme!
Ve sen o yüceliğinle bizi yangınlara sürükleme.
Bırak,
Üşüyelim ve hatta donalım o büyük arzularla
Ciğerlerim, yaktırmayın bir sigara
İntiharları öldürürüm ben nefsimle!

Ƥҽℓᶖɳ õ.
18/On/10